Inmiddels zijn de feestdagen achter de rug. Hoewel de Fransen ons en elkaar nog steeds fanatiek een gelukkig nieuwjaar toewensen, is voor ons het gewone leven in de Franse Périgord Noir nu echt begonnen. En dat leven bestaat op dit moment voor een groot deel uit flink aanpakken en aanpoten. Owja, nog even over dat toewensen van een gelukkig nieuwjaar; In Frankrijk is men daar fanatiek in. De nieuwjaarswensen gaan hier gerust door tot het eind van januari. Aanstaande zaterdag zijn we door de burgemeester uitgenodigd om bij zijn nieuwjaarsreceptie en -toespraak aanwezig te zijn. Dat is dus op 13 januari en dat is hier dus absoluut niet aan de late kant. Maar even terug naar ons leventje als ondernemers in Frankrijk. Aan het eind van afgelopen jaar waren we stiekem al een beetje begonnen met wat voorbereidend werk. We hadden onszelf eigenlijk beloofd dat we pas vanaf januari aan het werk zouden gaan, maargoed, we waren enthousiast. Inmiddels zijn we dus echt begonnen met de verbouw- en opbouwwerkzaamheden van ons vakantiedomein.
Op ons terrein staan drie chalets. Deze chalets hebben de vorige eigenaren van ons domein ongeveer twintig jaar geleden laten plaatsen door een gespecialiseerd bedrijf. Ze verkeren bouwkundig in uitstekende staat, maar op de één of andere manier zijn deze chalets geleverd met een uiterst onhandige indeling en een interieur dat lijkt te zijn ontsnapt uit de jaren ’70.
Onze eerste werkdagen in Frankrijk bestonden dus vooral
uit demonteren en aanhangwagens vol met jaren ’70 decor wegbrengen naar de dechetterie (Franse milieustraat). We hebben tot dusver vijf volle aanhangwagens weggebracht en Lotte heeft zelfs vrienden gemaakt met het personeel van de dechetterie. Ze verwelkomen ons al zwaaiend en vissen zo hier en daar een foeilelijk stukje jaren ’70 uit de aanhanger dat blijkbaar mee naar huis gaat. Ik denk dat ik hier inmiddels bijna vaker bij de milieustraat ben geweest dan bij de supermarkt.
De werkzaamheden vorderen gestaag. Het eerste chalet is gestript en we zijn inmiddels al begonnen met het opbouwen. We hebben een houthandel gevonden waar we heel fijn worden geholpen en waar goed met ons mee wordt gedacht. Het materiaal voor de nieuwe binnenmuren en de bekleding van de buitenzijde van de chalets komen daarvandaan, maar ze leveren binnenkort ook al het hout voor de platforms voor onze glampingtenten. Verder hebben wij een aannemer gevonden die de septic tanks voor onze glamping gaat plaatsen. Daarnaast gaat hij ook het complete terras rond het zwembad vervangen, zodat alles er supermooi bij staat voor ons eerste seizoen. Het gaat dus eigenlijk allemaal heel vlot en soepel! Natuurlijk komt er zo hier en daar een stukje ‘typisch Frans’ om de hoek kijken. Het is hier net als in Nederland ook koud en we verwarmen het grootste deel van ons huis met een houtkachel. We waren bijna door ons voorraadje heen, maar na twee weken wachten kwam de lokale houtboer om tien uur vanochtend. Of liever gezegd, de houtboer ‘zou’ komen. Want om vier uur vanmiddag stond de goede man uiteindelijk op de stoep. Gelukkig zijn we niet thuis op hem blijven wachten en hebben we in de tussentijd onze burgemeester ontmoet op het schattige stadhuis van Saint-André-d’Allas. Zoals eerder gezegd heeft hij ons dus direct uitgenodigd voor zijn nieuwjaarstoespraak aanstaande zaterdag. Maar we hebben dus vandaag officieel kennis gemaakt en een heel leuk gesprek gehad met onze uiterst vriendelijke en oprecht geïnteresseerde burgemeester die nu blijkbaar al reikhalzend uitkijkt naar het openingsfeestje van Tout Pour le Goût.
Wij trouwens ook, maar voor die tijd moeten we nog even flink aan de slag en dat is dus ook wat we gaan doen, want we hebben er ontzettend veel zin in!

Het is nog steeds januari dus het mag nog: Bonne année et a bientôt!
Comments